نیلوفرآبی

سال تحویل شد و من

تمام دلتنگیهایم را

به جای تو

در آغوش می کشم

چقدر جایت میان بازوانم خالیست

نوروز مبارک 

 چقدر از رفتنت گذشته .اولین بهاریست که هفت سین ندارم وسبزه تو بهارمن بودی و بی تو چه امیدی چه بهاری

عجیب است باورم نمی شد که اینهمه صبور باشم واستوار در عشقت باورم نمی شد حتما حکمتی دارد عاشقی بی سر انجامم دوستت دارم هنوز مرا باور کن.می خواهمت چنانچه لب تشنه آب را !می جویمت چنانکه چشم خسته خواب را.

کاش نوای اذان پیچیده در گوشم پی قدقامت تو....دلم لک زده برای نماز پشت سرت .سالهاست که خاطره شده است.خدایا به اذانت سوگند مرا دریاب و بازگردان.